ซากดึกดำบรรพ์ของเซฟาโลพอดโบราณอาจกำลังเว็บสล็อตออนไลน์เขียนประวัติศาสตร์ปลาหมึก แต่ขึ้นอยู่กับว่าคุณถามใคร อย่างน้อยที่สุด ก็ได้เสนอบทเรียนว่าการจำแนกฟอสซิลบางประเภทยากเพียงใด
เนื่องจากร่างกายที่อ่อนนุ่มของพวกมันสลายตัวได้ง่าย จึงหายากที่จะพบฟอสซิลของเซฟาโลพอดที่ได้รับการอนุรักษ์ไว้อย่างดี ซึ่งเป็นกลุ่มที่มีปลาหมึกยักษ์ ปลาหมึก และปลาหมึก การเก็บฟอสซิลที่ค่อนข้างบางทำให้การสร้างแผนภูมิต้นไม้ตระกูลสัตว์เป็นเรื่องที่ปวดหัวสำหรับนักบรรพชีวินวิทยา
ป้อนSyllipsimopodi bideniซึ่งเป็นฟอสซิลอายุประมาณ 330 ล้านปี
พร้อมหน่อที่เก็บรักษาไว้อย่างประณีตและแขน 10 อัน ตัวอย่างดังกล่าวถูกบริจาคให้กับพิพิธภัณฑ์ Royal Ontario ในเมืองโตรอนโตในปี 1988 หลังจากการค้นพบดังกล่าวในหินปูน Bear Gulch Limestone ของรัฐมอนแทนา ซึ่งเป็นขุมสมบัติสำหรับฟอสซิลเนื้อนิ่ม นัก วิจัยจาก American Museum of Natural History ในนิวยอร์กซิตี้รายงานเมื่อวันที่ 8 มีนาคมที่Nature Communications
หากเป็นจริง นั่นจะทำให้สายพันธุ์ใหม่ที่กำหนดขึ้นใหม่นี้เป็นบรรพบุรุษของปลาหมึกที่เก่าแก่ที่สุดประมาณ 80 ล้านปี นี่จะแนะนำว่าคุณลักษณะของปลาหมึกโบราณบางตัวมีวิวัฒนาการเร็วกว่าที่เคยคิดไว้มาก คริสโตเฟอร์ วาเลน นักบรรพชีวินวิทยาสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังกล่าวว่า “นี่เป็นการพลิกโฉมวิทยาศาสตร์ประมาณ 100 ปีในวิวัฒนาการของปลาหมึก” แต่ไม่ใช่ทุกคนที่มั่นใจ
การจำแนกประเภทขึ้นอยู่กับซากดึกดำบรรพ์ที่มีกลาเดียส ซึ่งเป็นส่วนของร่างกายแข็งภายในที่มีรูปร่างเหมือนดาบโรมันที่มีชื่อเดียวกัน สามารถระบุกลาดิอุสได้ด้วยเส้นการเติบโตที่เรียวยาวตามแนวขอบของฟอสซิล เช่นเดียวกับซี่โครงที่ไหลลงมาตรงกลางฟอสซิล
แต่ที่ซึ่งวาฬและนักบรรพชีวินวิทยา Neil Landman เห็นกลาดิอุส คนอื่นๆ กลับมองเห็นอย่างอื่น
Christian Klug นักบรรพชีวินวิทยาของเซฟาโลพอดจากมหาวิทยาลัยซูริกกล่าวว่า “นั่นไม่ใช่กลาเดียส ฉันขอโทษ เขาให้เหตุผลว่าเส้นที่เรียวยาวเป็นหลักฐานของ phragmocone ที่แบน ซึ่งเป็นชุดของห้องที่พบในเปลือกหอยของเซฟาโลพอดยุคแรก และถ้าไม่มีกลาดิอุสอย่างที่คลุคแนะนำ ฟอสซิลก็จะไม่กลายเป็นแวมไพร์อีกต่อไป
การตีความฟอสซิลที่แตกต่างกันไม่ใช่เรื่องแปลกในซากดึกดำบรรพ์ ตัวอย่างที่มีชื่อเสียงคือTullimonstrumหรือที่รู้จักกันทั่วไปว่าเป็นสัตว์ประหลาด Tully ค้นพบครั้งแรกในปี พ.ศ. 2498 นักบรรพชีวินวิทยายังคงไม่เห็นด้วยกับว่าเป็นสัตว์มีกระดูกสันหลังหรือไม่ ( SN: 3/6/17 )
Roy Plotnick นักบรรพชีวินวิทยาที่ไม่มีกระดูกสันหลังที่มหาวิทยาลัยอิลลินอยส์ ชิคาโก กล่าวว่า “พวกมันทั้งหมดกำลังมองหาฟอสซิลที่เหมือนกันและมีลักษณะเหมือนกัน” แต่บางสิ่งที่ง่ายพอๆ กับการปฐมนิเทศอาจส่งผลต่อการตีความฟอสซิล Plotnick กำลังทำงานเกี่ยวกับการศึกษาฟอสซิลที่จัดเป็นแมงกะพรุนมาเกือบ 50 ปี; เมื่อพลิกกลับด้าน เขาก็รู้ว่ามันคือดอกไม้ทะเล
การระบุลักษณะเฉพาะของฟอสซิลนั้นเป็นมากกว่าการดูถูกตา สำหรับผู้เริ่มต้น นักบรรพชีวินวิทยามีความรู้เชิงลึกเกี่ยวกับกายวิภาคศาสตร์ ชีววิทยา และสัตววิทยา “พวกเราหลายคนรู้จักกายวิภาคของสัตว์ดีกว่านักชีววิทยาส่วนใหญ่” พล็อตนิคกล่าว นักบรรพชีวินวิทยายังต้องเข้าใจกระบวนการของฟอสซิลและการสลายตัวของสัตว์ หากไม่มีคุณลักษณะใด ๆ นักบรรพชีวินวิทยาจะพิจารณาว่าไม่มีอยู่ในสัตว์เมื่อยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ได้รับการเก็บรักษาไว้
“คุณต้องสร้างกรอบอ้างอิง ซึ่งเป็นกรอบการตีความบางอย่าง ซึ่งขึ้นอยู่กับสิ่งที่คุณเห็น” Whalen กล่าว ตัวอย่างเช่น หน่อที่เก็บรักษาไว้ทำให้เขาสามารถระบุS. bideniเป็นเซฟาโลพอดได้ “เมื่อคุณเข้าใจแล้ว คุณก็จะเริ่มโฟกัสไปที่การตีความโครงสร้างต่างๆ ภายใต้เฟรมเวิร์กนั้นได้”
การจัดลำดับความสำคัญของหลักฐานชิ้นหนึ่งมากกว่าหลักฐานอื่นอาจกลายเป็นเรื่องส่วนตัวได้ เควิน ปาเดียน นักบรรพชีวินวิทยาสัตว์มีกระดูกสันหลังที่มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย เบิร์กลีย์ กล่าวว่า “ถึงแม้จะเป็นสัตว์ที่ได้รับการอนุรักษ์ไว้อย่างดี คุณก็จะได้รับความแตกต่างอย่างมากในการตีความ นักวิทยาศาสตร์บางคนไม่ต้องการหลงทางจากวิธีการจำแนกแบบดั้งเดิม บางคนเลือกที่จะเน้นบางส่วนของกายวิภาคศาสตร์เหนือส่วนอื่นๆ บางคนเลือกที่จะนำตัวอย่างมารวมกันเป็นสายพันธุ์เดียวกัน ในขณะที่ตัวอื่นๆ จะแยกความแตกต่างได้ง่ายกว่า
ในท้ายที่สุด ความแข็งแกร่งของการตีความขึ้นอยู่กับความสมเหตุสมผล “ฉันมักจะใช้วลี: อะไรที่สอดคล้องกับหลักฐานที่เรามี” พล็อตนิคกล่าวเว็บสล็อต
